Փառատոնը համայնքի կողմից սովորաբար նշվող մի իրադարձություն, որը հիմնվում է այդ համայնքի և իր կրոնի և մշակույթի որոշ բնույթի վրա։ Այն հաճախ նշվում է որպես տեղական կամ ազգային տոն, մելա կամ իսլամական տոներ։ Բացի կրոնից և ֆոլկլորից նշանակալի ծագումը նաև գյուղատնտեսությունն է։ Սնունդը այնպիսի կենսական ռեսուրս է, որ բոլոր փառատոները կապված են բերքահավաքի հետ։ Լավ բերքի համար նախատեսված կրոնական հիշատակությունը և գոհունակությունը խառնվում են աշնանը տեղի ունեցող իրադարձությունների հետ, ինչպիսիք են Հելոուինը հյուսիսային կիսագնդում և Զատիկը՝ հարավայինում։

Փառատոները հաճախ նախատեսված են հատուկ համայնքային նպատակներ իրագործելու համար, հատկապես հիշատակությանը և գոհունակությանը առնչվող։ Տոնակատարությունները ներկայացնում են կրոնական, սոցիալական կամ աշխարհագրական խմբերի պատկանելության զգացում, որոնք նպաստում են խմբի միասնությանը։ Նրանք կարող են նաև տրամադրել զվարճանք, որը հատկապես կարևոր է տեղական համայնքների համար մինչև զանգվածային արտադրության ժամանցի արարողությունը։ Փառատոները, որոնք կենտրոնացված են մշակութային կամ էթնիկ թեմաների վրա, նաև ձգտում են տեղեկացնել համայնքի անդամներին իրենց ավանդույթների վերաբերյալ․ պատմությունները և փորձը փոխանակող մեծերի ներգրավումը միասնության միջոց է հանդիսանում ընտանիքների միջև։