Ապրիլի 24-ին Մեղրաձորի Սամվել Մուրադյանի անվան Մարզամշակութային կենտրոնում սիրահայ կանայք ցուցադրեցին իրենց ձեռքի աշխատանքները և իրենց տատիկներից ու մայրերից ժառանգություն ստացած աշխատանքները։ Զրույց-դասախոսության ընթացքում նրանք ներկայացրին, թե ինչպես ասեղնագործության արհեստով իրենց գաղթական տատիկները կարողացան ընտանիք պահել ու հայ մնալ այդքան արհավիրքներից հետո, և թե ինչպես այդ նույն արհեստը ապրելու միջոց դարձավ Սիրիայից պատերազմի հետևանքով Հայաստան ներգաղթած տիկնանց համար։
Հիշողության թելը կտրել անհնար է։ Երբ ցեղասպանության հետևանքով հազարավոր հայեր հայրենազրկվեցին ու բնակություն հաստատեցին օտար երկրներում՝ իրենց մատների հիշողությամբ սկսեցին վերականգնել այն բոլոր կարատեսակները, որ սովորել էին իրենց բնօրրանում։ Ու, որպեսզի ոչ կարատեսակը մոռացվի, ոչ իրենց բնակավայրի անունը՝ այդ կարերը կոչեցին Այնթապ, Մարաշ, Ուրֆա, Վան, Սվազ ․․․